Vangaveltur 30. ágúst 2020

Stundum á maður daga þar sem ekkert virðist ganga upp. Ég átti þannig dag í gær, eða, hálfgerðan jójó dag. Ég gerði heilan helling en inn á milli helltist yfir mig tilfinning hvað allt væri ómögulegt sem ég væri að gera og væri hreinlega misheppnað.

"Auðvitað kom þetta fyrir mig" 

"Alveg er það týpísk ég að sulla svona"

"Díses, hvað er í gangi?!"

Já, þessar hugsanir flugu í gegnum huga minn af og til í gær þegar mér fannst hlutirnir ekki ganga eins og mér fannst að þeir ættu að gera. Enda hafði ég engan tíma í klúður, ég var með heilan lista af verkefnum sem þyrfti að klára sem ég hafði enga yfirsýn yfir og rúllaði því fram og til baka á milli verkefna og fannst ég ekki ná að gera neitt þrátt fyrir að ég gerði helling. Ég sé það í dag.

Heilt yfir var dagurinn samt alveg ágætur, það var bara þessi drungi sem helltist yfir mig af og til og áttaði ég mig á því í gærkvöldi þegar ég grét úr mér augun yfir bíómynd (sem kom mér algjörlega á óvart því ég hélt að hún ætti bara að vera fyndin en svo spannaði hún allan tilfinningaskalann, amk hjá mér í gær, mæli með Jojo Rabbit) að ég hafði ekki leyft mér að fá útrás fyrir þennan drunga. Ég hafði einfaldlega ekki gefið mér tíma og rúm til að viðurkenna að það væri í lagi að líða illa og ég mætti það alveg, þó það væri ekkert að. Þó að ég gæti ekki eyrnamerkt tilfinninguna einhverri áþreifanlegri afsökun fyrir að líða svona.

Því að stundum líður manni bara illa, alveg eins og að stundum líður manni vel. Það þarf ekkert að vera einhver ástæða fyrir því. 

Eftir að vera búin að gráta því sem samsvarar einum bæjarlæk yfir bíómyndinni fann ég hvað ég "léttist" og leið betur. Því loksins fékk ég þá útrás sem ég þurfti. 

Það merkilega við tilfinningar er að þær koma en þær fara líka. Sem mér finnst rosalega gott að muna, því þá er auðveldara að leyfa sér að vera leið þegar maður þarf þess, því ég veit að sú líðan mun hverfa þegar útrásinni er náð. Með þetta í huga útbjó ég þetta minnnisblað fyrir mig, til að minna mig á að það sé í lagi að líða allskonar, jafnvel þó ekkert sé að og deili því núna með ykkur.







Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Vangaveltur 12. janúar 2019

Í dag, 12. janúar, er ljósadagur í Skagafirði, þar sem við kveikjum á kertum og minnumst þeirra sem eru ekki lengur hjá okkur. Er þetta falleg leið til að fagna lífinu og þeirri ást sem fólk hefur gefið okkur. Í dag er líka afmælisdagurinn hennar Völu Mistar, sá fyrsti eftir að hún dó. Ég er búin að bera blendnar tilfinningar til þessa dags og jafnvel kvíða honum, þar til ég tók þá ákvörðun, með hjálp ljósadagsins, að ég ætla að halda uppá hann og gleðjast. Því óhjákvæmilega mun èg hugsa mikið um Völu Mist í dag, litla gleðigjafann okkar og alla þá ást sem hún kom með í líf okkar. Ef það er ekki ástæða til að vera þakklát og fagna er fátt sem gerir það. Hvet ég ykkur öll, sama hvar þið eruð stödd í heiminum, að gefa ykkur tíma til að setjast niður, kveikja ljós og minnast þeirra sem þið saknið. Leyfið tárunum að falla ef þarf, umfram allt að minnist allra góðu stundanna og varðveita þær. Að velja það að vera þakklát þrátt fyrir skerandi söknuð, en söknuðurinn væri ekki svona sár
Lesa meira

Vangaveltur 12. október 2017

Við Vala Mist komum heim á þriðjudagskvöld, ég þorði ekki að segja frá því strax því èg vildi ekki jinxa neitt, svo stutt var stoppið heima síðast. Þetta er engan vegin rökrétt hugsun þar sem að þó að Facebook sé magnað þá hefur það bara engin áhrif á heilsufar fjölskyldunnar. Þetta er búið að ganga mjög vel fyrir utan að Vala Mist ældi í gærkvöldi. Þó það sé gott að vera komin heim þá er það líka svo erfitt, sérstaklega þegar eitthvað kemur upp á, því hérna erum við ábyrgðaraðilarnir og höfum enga bjöllu þar sem fagaðilar koma inn og aðstoða okkur. Èg áttaði mig samt á að ég kynni ýmislegt, eftir að èg var búin að róa mig niður, en fyrstu viðbrögð mín voru að mig langaði að hlaupa út og fara út í buskann og koma aftur seinna þegar allt væri í lagi og allir hressir. Ég ákvað að taka lífsmörk (þe það sem ég get gert hérna heima, hiti, púls og öndun) og mæla ummál höfuðsins, því èg vissi að ég yrði spurð að þessu þegar èg myndi hringja á barnadeildina. Sú skoðun kom eðlilega út og
Lesa meira

Vangaveltur 16. maí 2023

Það er langt síðan ég hef sett eitthvað hérna inn, ekki nema eina færslu síðan ég átti Sólrúnu Ingu sem er nýlega orðin eins árs. En ég fann þörf til að deila þessum skrifum með ykkur þar sem fyrr í dag, átti ég samtal við aðra móður, sem á dóttur á aldur við Sólrúnu Ingu og við vorum, í gamansömum tón, að segja frá uppátækjum dætra okkar, sem eru duglegar að fara út um allt og upp um allt. Mér varð hugsað til þessara skrifa þegar ég kom heim og minntist stormsins innra með mér þegar ég skrifaði þessi orð, kvöldið áður en Vala Mist þurfti í enn eina aðgerðina. Kannski hjálpa þessi skrif mín einhverjum sem er að ganga í gegnum eitthvað flókið, ég veit að þau hjálpuðu mér.   27. september 2017 Hér sit ég hágrátandi því mér finnst ég ekki hafa stjórn á neinu. Úti grætur rigningin með mér og ég horfi á regndropana leka niður rúðuna á stóru gluggunum á Barnaspítalanum. Mikið er ég þakklát fyrir að ég sé ekki bitur. Það er held ég alveg rosalega auðvelt að verða bitur í þessum aðstæðum, því
Lesa meira