Vangaveltur frá 12. apríl 2017

Við erum búin að eiga rólega daga hèrna í Svíþjóð. Blóðprufurnar koma alltaf vel út hjá Völu Mist og erum við foreldrarnir orðlaus yfir þolinmæði og skilningi Ásrúnar yfir þessu öllu saman. Núna eru heila- og taugalæknarnir að vinna í að finna rétta stillingu fyrir drenið í höfðinu en það getur tekið smá tíma. Svo erum við byrjuð með pelaþjálfun 101 þar sem Vala Mist er orðin svo vön sondunni að hún nennir ekki að drekka sjálf. Maginn hjá henni er líka allur að koma til og fögnum við öllu prumpi, kúki og ropum ákaft - sem er yndislega eðlilegt eitthvað þegar þriggja mánaða barn á í hlut.
Sendum góðar kveðjur heim, Lilja og Valur


Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Vangaveltur 5. febrúar 2022

Í morgun vaknaði ég við það að krílan var með hiksta og rétt á meðan ég var að meðtaka hversu krúttlegt mér þætti það, að litla krílið væri farið að gera eitthvað jafn mannlegt og raunverulegt og að hiksta, ákvað hún að dúndra í þvagblöðruna svo það var ekkert annað í boði en að drífa sig á fætur 😅 Ég er meðvituð um svo margt á þessari meðgöngu. Finnst ekkert sjálfsagt, fagna litlu kraftaverkunum en er alltaf með varann á, varnar mechanisminn á hæstu stillingu svona til vonar og vara. Ég er til dæmis ekki búin að kaupa neitt, þó ég sé búin að ákveða hvernig rúm ég vilji, hvernig vagn, barnapíutæki og alla þessa litlu hluti sem gott er að eiga þegar nýtt barn kemur inn á heimilið. Ég er með yndislegt fólk í startholunum í kringum mig sem eru með ákveðna hluti tilbúna þegar ég verð loksins tilbúin að taka við þeim.  Ég átta mig á að þetta eru varnarviðbrögð, því sársaukinn að koma heim eftir að Vala Mist lést var nánast óbærilegur. Dótið á stofugólfinu sem ég hafði fórnað höndum yfir va
Lesa meira

Vangaveltur 14. mars 2020

Í morgun vaknaði ég við það að Ásrún skreið upp í til að kúra bara smá áður en hún myndi byrja daginn. Mikið sem ég er þakklát fyrir ástina sem hún gefur mér skilyrðislaust og leyfir mér að elska sig til baka. Þar sem ég byrjaði daginn á þakklæti áttaði ég mig allt í einu hvað ég er full af þakklæti þessa dagana, sem er virkilega mikilvægt í allri þeirri óvissu sem ríkir um þessar mundir. Ég er þakklát fyrir heilbrigðiskerfið og hve vel er tekið á covid-19. Ég er þakklát fyrir upplýsingafundi og fólki í framlínu, sem virðist vera með óþrjótandi orku og halda áfram að leiða okkur öll í gegnum þetta. Ég er þakklát fyrir að þau taki erfiðar en mikilvægar ákvarðanir þrátt fyrir sérskipaða sérfræðinga í hverju horni. Ég er þakklát fyrir að ég tek ekki mark á þessum sérskipuðu sérfræðingum heldur næ að halda ró minni og hugsa rökrétt.  Ég er líka þakklát fyrir að þurfa ekki að hafa áhyggjur af Völu Mist og veit að það er ein af ástæðunum fyrir að ég næ að halda ró minni og hugsa rökrétt
Lesa meira

Vangaveltur 5. júní 2020

Lengi hef ég haldið því fram að hugarfar skipti máli hvernig við upplifum hlutina. Ég get ekki talið statusana sem ég hef séð á samfélagsmiðlum þar sem fólk vill hætta við 2020, skila því og byrja nýtt ár. Gleyma því hreinlega. Sem ég skil fullkomlega, það er heldur betur búið að hrista upp í okkur og láta okkur upplifa margar tilfinningar. Sem fékk mig til að hugsa. Hvað ef árið 2020 er árið sem við höfum beðið eftir? Árið sem fær okkur til að staldra við og hugsa? Fær okkur til að horfa til kjarnans vegna allra þeirra óþæginda sem það hefur valdið, skaða og hræðslu? Árið sem hreinlega neyðir okkur til að vakna upp af sjálfsstýringunni og því sinnuleysi sem við höfum viðhaldið gagnvart náttúrunni og samfélaginu. Að við tökum þá ákvörðun í sameiningu að við þurfum að breytast og það sem er jafnvel enn mikilvægara; að við séum tilbúin fyrir breytingu. Þegar við erum tilbúin fyrir breytingu förum við að krefjast breytinga, vinnum að breytingum og verðum breytingin. Allt sem
Lesa meira