Vangaveltur 14. mars 2020

Í morgun vaknaði ég við það að Ásrún skreið upp í til að kúra bara smá áður en hún myndi byrja daginn. Mikið sem ég er þakklát fyrir ástina sem hún gefur mér skilyrðislaust og leyfir mér að elska sig til baka. Þar sem ég byrjaði daginn á þakklæti áttaði ég mig allt í einu hvað ég er full af þakklæti þessa dagana, sem er virkilega mikilvægt í allri þeirri óvissu sem ríkir um þessar mundir.
Ég er þakklát fyrir heilbrigðiskerfið og hve vel er tekið á covid-19. Ég er þakklát fyrir upplýsingafundi og fólki í framlínu, sem virðist vera með óþrjótandi orku og halda áfram að leiða okkur öll í gegnum þetta. Ég er þakklát fyrir að þau taki erfiðar en mikilvægar ákvarðanir þrátt fyrir sérskipaða sérfræðinga í hverju horni. Ég er þakklát fyrir að ég tek ekki mark á þessum sérskipuðu sérfræðingum heldur næ að halda ró minni og hugsa rökrétt. 
Ég er líka þakklát fyrir að þurfa ekki að hafa áhyggjur af Völu Mist og veit að það er ein af ástæðunum fyrir að ég næ að halda ró minni og hugsa rökrétt. Ég væri mun hræddari ef hún væri enn á lífi og þá er hætta á að rökhugsunin fljúgi út um gluggann. Ég er virkilega þakklát fyrir að átta mig á því og geta því skilið fólk betur sem er virkilega hrætt, því það er svo lýjandi að vera hræddur, það fyllir mann þreytu, kvíða og leiða. Með því að fyllast samkennd með þessu fólki dæmi ég það ekki, heldur styð það, skil afhverju það virðist spyrja sömu spurninganna aftur og aftur og reyni eftir minni bestu getur að veita því hlýju - því nákvæmlega þannig sigrumst við á hræðslu, með hlýju, skilning og  samtali. Ekki með því að hrista höfuðið yfir hræðslunni og segja að maður eigi ekki að láta svona.
Ég er þakklát fyrir að ég hugsa um samfélagið sem heild, að við séum að ganga í gegnum þetta öll saman, það er ekkert ég eða þú, heldur við. Saman getum við lágmarkað skaðann af þessari veiru. Saman getum við passað upp á fólkið okkar sem þarf mest á því að halda.
Að lokum er ég þakklát fyrir að finnast fyndið að fólk hamstri klósettpappír og hafa nógu mikinn húmor fyrir sjálfri mér þegar ég athuga klósettpappírsstöðuna heima við - sem segir mér að umræða í samfélaginu hefur svo sannarlega áhrif á mann hvort sem manni líkar betur eða ver. Því skulum við einbeita okkur að því að hafa hana á rólegu nótunum, hlusta á fagfólkið okkar sem er að leggja sig allt fram og ekki gleyma því að halda áfram að lifa.

Ummæli

  1. Unknown14. mars 2020 kl. 03:22

    Þó ég þekki þig ekki hef ég ,,verið svo heppin" að fá að fylgjast með lifshlaupi þínu undanfarin ár. Skrif þín eru mannbætandi og fá mann til að skilja, og hugsa á góðan hátt. Hugsa oft til þín og hennar Völu þinnar. Sendi þér hlýja kærleikskveðju með þökk fyrir að deila tilfinningum og hugsunum svo fallega með okkur. Farðu vel með þig.❤

    SvaraEyða
  2. Unknown14. mars 2020 kl. 03:29

    lærar þakkir fyrir skrifin þin ja eg veit hver þu ert en þekki þig ekki personulega nema mer finst eg þekkja þig og ykkur i gegnum skrifin þin sem mer finst gott að lesa atti að vera k þarna fremst hefur misfarist kæra fjoldskylda mikil goð kveðja til ykkar unga kona þu ert mognuð

    SvaraEyða

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Vangaveltur 12. janúar 2019

Í dag, 12. janúar, er ljósadagur í Skagafirði, þar sem við kveikjum á kertum og minnumst þeirra sem eru ekki lengur hjá okkur. Er þetta falleg leið til að fagna lífinu og þeirri ást sem fólk hefur gefið okkur. Í dag er líka afmælisdagurinn hennar Völu Mistar, sá fyrsti eftir að hún dó. Ég er búin að bera blendnar tilfinningar til þessa dags og jafnvel kvíða honum, þar til ég tók þá ákvörðun, með hjálp ljósadagsins, að ég ætla að halda uppá hann og gleðjast. Því óhjákvæmilega mun èg hugsa mikið um Völu Mist í dag, litla gleðigjafann okkar og alla þá ást sem hún kom með í líf okkar. Ef það er ekki ástæða til að vera þakklát og fagna er fátt sem gerir það. Hvet ég ykkur öll, sama hvar þið eruð stödd í heiminum, að gefa ykkur tíma til að setjast niður, kveikja ljós og minnast þeirra sem þið saknið. Leyfið tárunum að falla ef þarf, umfram allt að minnist allra góðu stundanna og varðveita þær. Að velja það að vera þakklát þrátt fyrir skerandi söknuð, en söknuðurinn væri ekki svona sár
Lesa meira

Vangaveltur 12. október 2017

Við Vala Mist komum heim á þriðjudagskvöld, ég þorði ekki að segja frá því strax því èg vildi ekki jinxa neitt, svo stutt var stoppið heima síðast. Þetta er engan vegin rökrétt hugsun þar sem að þó að Facebook sé magnað þá hefur það bara engin áhrif á heilsufar fjölskyldunnar. Þetta er búið að ganga mjög vel fyrir utan að Vala Mist ældi í gærkvöldi. Þó það sé gott að vera komin heim þá er það líka svo erfitt, sérstaklega þegar eitthvað kemur upp á, því hérna erum við ábyrgðaraðilarnir og höfum enga bjöllu þar sem fagaðilar koma inn og aðstoða okkur. Èg áttaði mig samt á að ég kynni ýmislegt, eftir að èg var búin að róa mig niður, en fyrstu viðbrögð mín voru að mig langaði að hlaupa út og fara út í buskann og koma aftur seinna þegar allt væri í lagi og allir hressir. Ég ákvað að taka lífsmörk (þe það sem ég get gert hérna heima, hiti, púls og öndun) og mæla ummál höfuðsins, því èg vissi að ég yrði spurð að þessu þegar èg myndi hringja á barnadeildina. Sú skoðun kom eðlilega út og
Lesa meira

Vangaveltur 16. maí 2023

Það er langt síðan ég hef sett eitthvað hérna inn, ekki nema eina færslu síðan ég átti Sólrúnu Ingu sem er nýlega orðin eins árs. En ég fann þörf til að deila þessum skrifum með ykkur þar sem fyrr í dag, átti ég samtal við aðra móður, sem á dóttur á aldur við Sólrúnu Ingu og við vorum, í gamansömum tón, að segja frá uppátækjum dætra okkar, sem eru duglegar að fara út um allt og upp um allt. Mér varð hugsað til þessara skrifa þegar ég kom heim og minntist stormsins innra með mér þegar ég skrifaði þessi orð, kvöldið áður en Vala Mist þurfti í enn eina aðgerðina. Kannski hjálpa þessi skrif mín einhverjum sem er að ganga í gegnum eitthvað flókið, ég veit að þau hjálpuðu mér.   27. september 2017 Hér sit ég hágrátandi því mér finnst ég ekki hafa stjórn á neinu. Úti grætur rigningin með mér og ég horfi á regndropana leka niður rúðuna á stóru gluggunum á Barnaspítalanum. Mikið er ég þakklát fyrir að ég sé ekki bitur. Það er held ég alveg rosalega auðvelt að verða bitur í þessum aðstæðum, því
Lesa meira