Vangaveltur 21. desember 2017


Í dag er 21.desember, sem er dagsetning sem mun verða föst í huga mér það sem eftir er býst ég við.
Í dag er ár síðan við komumst að því að það væri eitthvað að hjartanu hennar Völu Mistar þegar ég ætlaði að skreppa í mæðraskoðun.
Ekki vissi ég á þeirri stundu að ég myndi ekki koma inn á heimili mitt aftur fyrr en í maí árið eftir, vera búin að horfa uppá barnið mitt deyja næstum því og fara í nokkrar aðgerðir upp á líf og dauða, sem er líklega ágætt, ég veit ekki hvort ég hefði komist í gegnum þetta ef svo væri.
Sem er reyndar ekki satt, ég hefði alveg komist í gegnum þetta, því það bara þurfti. Oft hef ég hugsað að ég bara geti ekki meir, hvort það mætti ekki bara enda þetta, því það væri svo miklu auðveldara, hræðslan gerir mann svo úrvinda.
Síðan hef ég eytt góðum tíma í að skammast mín fyrir að hafa hugsað þetta, hvers konar manneskja er það eiginlega sem hugsar um það að það væri auðveldara að barnið sitt myndi deyja?
Síðan átta ég mig á því að ég er sú manneskja, og ég er góð, hjartahlý og bara alls ekki gallalaus. Stundum er ég sjálfselsk, fattlaus og hreinlega gleymi því að hugsa.
En eitt sem ég veit að einkennir mig er hve mikið ég elska fólkið mitt, skilyrðislaust af öllu hjarta. Ég get hreinskilningslega sagt að það sé það sem er búið að koma mér í gegnum þetta og ætla ég að fullyrða að með kærleikann að vopni getur maður sigrað allt, sama hversu ómögulegt og erfitt það virðist vera á þeirri stundu.
Svo er ég líka alveg einstaklega dramatísk, eins og þið sjáið á þessum skrifum mínum. En ég ætla að leyfa mér það, því það eru að koma jól og eftir daginn í dag fer daginn að lengja – og ef það er ekki ástæða til að gleðjast og láta tilfinningarnar hlaupa með sig í gönur veit ég ekki hvað.
Á þessum nótum sendum við í Áshildarholti, ykkur öllum okkar bestu jólakveðjur og vonum að þið njótið hátíðarinnar í faðmi ástvina.
Við erum ykkur öllum óendanlega þakklát fyrir styrkinn, skilninginn og hlýjuna sem þið hafið sýnt okkur undanfarið ár, við erum virkilega rík að eiga ykkur öll að.

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Vangaveltur 12. janúar 2019

Í dag, 12. janúar, er ljósadagur í Skagafirði, þar sem við kveikjum á kertum og minnumst þeirra sem eru ekki lengur hjá okkur. Er þetta falleg leið til að fagna lífinu og þeirri ást sem fólk hefur gefið okkur. Í dag er líka afmælisdagurinn hennar Völu Mistar, sá fyrsti eftir að hún dó. Ég er búin að bera blendnar tilfinningar til þessa dags og jafnvel kvíða honum, þar til ég tók þá ákvörðun, með hjálp ljósadagsins, að ég ætla að halda uppá hann og gleðjast. Því óhjákvæmilega mun èg hugsa mikið um Völu Mist í dag, litla gleðigjafann okkar og alla þá ást sem hún kom með í líf okkar. Ef það er ekki ástæða til að vera þakklát og fagna er fátt sem gerir það. Hvet ég ykkur öll, sama hvar þið eruð stödd í heiminum, að gefa ykkur tíma til að setjast niður, kveikja ljós og minnast þeirra sem þið saknið. Leyfið tárunum að falla ef þarf, umfram allt að minnist allra góðu stundanna og varðveita þær. Að velja það að vera þakklát þrátt fyrir skerandi söknuð, en söknuðurinn væri ekki svona sár
Lesa meira

Vangaveltur 12. október 2017

Við Vala Mist komum heim á þriðjudagskvöld, ég þorði ekki að segja frá því strax því èg vildi ekki jinxa neitt, svo stutt var stoppið heima síðast. Þetta er engan vegin rökrétt hugsun þar sem að þó að Facebook sé magnað þá hefur það bara engin áhrif á heilsufar fjölskyldunnar. Þetta er búið að ganga mjög vel fyrir utan að Vala Mist ældi í gærkvöldi. Þó það sé gott að vera komin heim þá er það líka svo erfitt, sérstaklega þegar eitthvað kemur upp á, því hérna erum við ábyrgðaraðilarnir og höfum enga bjöllu þar sem fagaðilar koma inn og aðstoða okkur. Èg áttaði mig samt á að ég kynni ýmislegt, eftir að èg var búin að róa mig niður, en fyrstu viðbrögð mín voru að mig langaði að hlaupa út og fara út í buskann og koma aftur seinna þegar allt væri í lagi og allir hressir. Ég ákvað að taka lífsmörk (þe það sem ég get gert hérna heima, hiti, púls og öndun) og mæla ummál höfuðsins, því èg vissi að ég yrði spurð að þessu þegar èg myndi hringja á barnadeildina. Sú skoðun kom eðlilega út og
Lesa meira

Vangaveltur 16. maí 2023

Það er langt síðan ég hef sett eitthvað hérna inn, ekki nema eina færslu síðan ég átti Sólrúnu Ingu sem er nýlega orðin eins árs. En ég fann þörf til að deila þessum skrifum með ykkur þar sem fyrr í dag, átti ég samtal við aðra móður, sem á dóttur á aldur við Sólrúnu Ingu og við vorum, í gamansömum tón, að segja frá uppátækjum dætra okkar, sem eru duglegar að fara út um allt og upp um allt. Mér varð hugsað til þessara skrifa þegar ég kom heim og minntist stormsins innra með mér þegar ég skrifaði þessi orð, kvöldið áður en Vala Mist þurfti í enn eina aðgerðina. Kannski hjálpa þessi skrif mín einhverjum sem er að ganga í gegnum eitthvað flókið, ég veit að þau hjálpuðu mér.   27. september 2017 Hér sit ég hágrátandi því mér finnst ég ekki hafa stjórn á neinu. Úti grætur rigningin með mér og ég horfi á regndropana leka niður rúðuna á stóru gluggunum á Barnaspítalanum. Mikið er ég þakklát fyrir að ég sé ekki bitur. Það er held ég alveg rosalega auðvelt að verða bitur í þessum aðstæðum, því
Lesa meira