Vangaveltur 4. febrúar 2018

Á þessum degi fyrir ári síðan fengum við að vita að það væri líklega eitthvað að höfðinu á Völu Mist svo hún þyrfti í frekari rannsóknir. Ég var að fletta upp í dagbókinni sem èg skrifaði á meðan við vorum úti og þar stóð:
"Ég þoli ekki að vera svona hrædd, ég næ varla andanum. Afhverju þarf að vera eitthvað meira að? Ég er svo hrædd að það verði ekki hægt að laga þetta. Afhverju gat lífið ekki leyft mèr að vera foreldri sem kvartar undan svefnleysi og kúkableyjum í stað þess að vera drukkna úr hræðslu að hún bara deyi og ég missi hana frá mèr?".
Í dag, nákvæmlega ári síðar sem èg skrifaði þessi orð byrja ég daginn að senda snapp til vina minna þar sem èg sagði frá svefnlausri nóttu (aðallega þar sem við fórum á króksblót í gærkvöldi og það var svo gaman að við komum ekki heim fyrr en um miðja nótt og auðvitað vaknaði daman til að fagna komu okkar heim og hélt stuðinu uppi klukkustund lengur). Stuttu eftir morgunmatinn skipti èg svo um kúkableyju sem endaði þannig að èg fèkk smá kúk á ennið sem vakti mikla kátínu hjá Ásrúnu.
Ég hefði getað verið pirruð yfir svefnleysinu og kúkaslysinu en ég var búin að ákveða að dagurinn í dag skyldi vera dásamlegur, svo hann varð nákvæmlega það.
Enda hvernig geta dagar verið annað en góðir þegar maður vaknar við hjalandi hamingjusamt barn?
Munið að njóta hvers augnabliks og meta það sem þið eigið þá stundina, lífið er núna. ❤

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Vangaveltur 12. janúar 2019

Í dag, 12. janúar, er ljósadagur í Skagafirði, þar sem við kveikjum á kertum og minnumst þeirra sem eru ekki lengur hjá okkur. Er þetta falleg leið til að fagna lífinu og þeirri ást sem fólk hefur gefið okkur. Í dag er líka afmælisdagurinn hennar Völu Mistar, sá fyrsti eftir að hún dó. Ég er búin að bera blendnar tilfinningar til þessa dags og jafnvel kvíða honum, þar til ég tók þá ákvörðun, með hjálp ljósadagsins, að ég ætla að halda uppá hann og gleðjast. Því óhjákvæmilega mun èg hugsa mikið um Völu Mist í dag, litla gleðigjafann okkar og alla þá ást sem hún kom með í líf okkar. Ef það er ekki ástæða til að vera þakklát og fagna er fátt sem gerir það. Hvet ég ykkur öll, sama hvar þið eruð stödd í heiminum, að gefa ykkur tíma til að setjast niður, kveikja ljós og minnast þeirra sem þið saknið. Leyfið tárunum að falla ef þarf, umfram allt að minnist allra góðu stundanna og varðveita þær. Að velja það að vera þakklát þrátt fyrir skerandi söknuð, en söknuðurinn væri ekki svona sár
Lesa meira

Vangaveltur 12. október 2017

Við Vala Mist komum heim á þriðjudagskvöld, ég þorði ekki að segja frá því strax því èg vildi ekki jinxa neitt, svo stutt var stoppið heima síðast. Þetta er engan vegin rökrétt hugsun þar sem að þó að Facebook sé magnað þá hefur það bara engin áhrif á heilsufar fjölskyldunnar. Þetta er búið að ganga mjög vel fyrir utan að Vala Mist ældi í gærkvöldi. Þó það sé gott að vera komin heim þá er það líka svo erfitt, sérstaklega þegar eitthvað kemur upp á, því hérna erum við ábyrgðaraðilarnir og höfum enga bjöllu þar sem fagaðilar koma inn og aðstoða okkur. Èg áttaði mig samt á að ég kynni ýmislegt, eftir að èg var búin að róa mig niður, en fyrstu viðbrögð mín voru að mig langaði að hlaupa út og fara út í buskann og koma aftur seinna þegar allt væri í lagi og allir hressir. Ég ákvað að taka lífsmörk (þe það sem ég get gert hérna heima, hiti, púls og öndun) og mæla ummál höfuðsins, því èg vissi að ég yrði spurð að þessu þegar èg myndi hringja á barnadeildina. Sú skoðun kom eðlilega út og
Lesa meira

Vangaveltur 16. maí 2023

Það er langt síðan ég hef sett eitthvað hérna inn, ekki nema eina færslu síðan ég átti Sólrúnu Ingu sem er nýlega orðin eins árs. En ég fann þörf til að deila þessum skrifum með ykkur þar sem fyrr í dag, átti ég samtal við aðra móður, sem á dóttur á aldur við Sólrúnu Ingu og við vorum, í gamansömum tón, að segja frá uppátækjum dætra okkar, sem eru duglegar að fara út um allt og upp um allt. Mér varð hugsað til þessara skrifa þegar ég kom heim og minntist stormsins innra með mér þegar ég skrifaði þessi orð, kvöldið áður en Vala Mist þurfti í enn eina aðgerðina. Kannski hjálpa þessi skrif mín einhverjum sem er að ganga í gegnum eitthvað flókið, ég veit að þau hjálpuðu mér.   27. september 2017 Hér sit ég hágrátandi því mér finnst ég ekki hafa stjórn á neinu. Úti grætur rigningin með mér og ég horfi á regndropana leka niður rúðuna á stóru gluggunum á Barnaspítalanum. Mikið er ég þakklát fyrir að ég sé ekki bitur. Það er held ég alveg rosalega auðvelt að verða bitur í þessum aðstæðum, því
Lesa meira